Πελασγιώτης

ὁ, θηλ. Πελασγιῶτις, -ώτιδος, Α

1. το θηλ. ἡ Πελασγιῶτις

μια από τις τέσσερεις περιοχές ή τετραρχίες στις οποίες χωριζόταν η Θεσσαλία κατά τους ιστορικούς χρόνους και η οποία περιλάμβανε την πεδιάδα τής Λάρισας μέχρι τον Παγασητικό Κόλπο

2. ο κάτοικος τής περιοχής αυτής.

[ΕΤΥΜΟΛ. < Πελασγία + κατάλ. -ώτης / -ῶτις (πρβλ. Ηπειρ-ώτης)].